Süsleme Demirciliği
Demircilik:
Ana maddesi olan demirin ısıtılarak basit el aletleri aracılığıyla şekil verilerek işlenen bir zanaattır. Günlük hayatta genellikle araç-gereç olarak karşımıza çıkan demir madeni tarihte daha çok silah olarak kullanılmıştır. Bu yüzden de demir çeşitli efsanelere konu olmuştur ve insanlık tarihinin en önemli unsurları arasında yer almıştır.
Süsleme demirciliği alanında demir elemanlar ilk kez 18. yüzyıldan itibaren kullanılmaya başlanmıştır. Dövme yöntemi her türlü form ve üslupta işlenebilir olması nedeniyle demir kapı ve parmaklık üretiminde bu teknikten oldukça yararlanılmıştır.
Bu dönemde yapılan ibadethanelerin, şatoların, saray, otel, köşk gibi yapıların bahçe kapıları ve bahçe parmaklıklarının ferforje dövme demirden yapılmış uygulamaların görsellerinden hala faydalanmaktayız
Gösterişli ve süslü bir karakter taşıyan bu demir yapı elemanlar, organik ve kıvrımlı formlardan daha basit olanlara kadar bir geniş çeşitlilik gösterir.
Bunun yanında ayrıca, dini yapılar, oteller, iş merkezleri, villa, malikane, yalı, apartman gibi çeşitli yapıların pencere açıklıklarında, pencere şebekeleri, bahçe korkulukları, balkon korkulukları, demir parmaklık ve ferforje merdiven tırabzanlarını da bu kapsamda sayılabilir.
Geleneksel Türk mimarisinde kullanılan Şebekeler, kare ya da yuvarlak kesitli demir çubukların dikey ve yatay yönde birbirini kesmesi ve bu kesişim yerlerine lokma adı verilen ve dövülerek biçimlendirilmiş olan, köşeleri kesilmiş küp şeklindeki demirlerin yerleştirilmesiyle yapılmışlardır.
Geleneksel Türk mimarisinde demir parmaklık sistemleri üzerine, Avrupa’da yapılmış parmaklık örneklerinde olduğu gibi kıvrımlı yaprak ve sadeliği bozacak diğer başka süsler ilave edilmemiştir.
Köşk, saray, yalı ve malikaneler bahçe ve bina giriş kapıları, bahçe korkulukları dövme demir işçiliğinin en çok uygulandığı yapılardır
Ferforje Bahçe Kapısı
www.temirci.art